Ve Gunler Hizla gecer

 

Hakikatten ben asla, ama hic yetisemiyorum gunlerin hizina. Kizim kocaman oldu, her zamankinden farkli olarak tek basina oynamak istemiyor, tabi oyun arkadaslari olan biz, anasi ve babasi olarak bazen bu mevzudan azicik yoruluyoruz, gercek kres zamani mi geldi acaba nedir? 24 saat oyun oynamaktan bahsediyorum, can dayanir mi buna, dayaniyor, hava sicak geldi az once ya da ayaklarimin yorgunlugundan oyle hissettim,,coraplarimi cikardim sesleniyor annnee coraplarini giy, hani terligin de yok diye:)) Neyse gunler hizla geciyor dedim ya, bizim 2. jenerasyon da hizla evleniyor, pespese dugun, nisan oldu,arkasi da geliyor, bu furyada Naze´nin kreasyonu fotograftaki gibidir, herkese duyurulur:)) 15 Mayis´ta cok sevgili arkadasim E.nin, 22 Mayis´ta cok sevgili kardes-arkadasim E.nin nikahlari var, heyt be hizla cogaliyoruz, cogaliyoruz da hizla da buyuyoruz, 35 yas yakindir, Naze´de "3 bitttii 4 basss". E gunun birinde herkes kocayacak degil mi??

Anneee Dalp Dap:))

Haftalik kurabiye aktivitesi:)) Hamarat hamarat yapiyor iste. Az once annem videoyu acinca anlamadi herhalde, efendim yavrummm diye seslendi, sonra da annen her isi sana mi yaptiriyor diye hayiflandi. E tabi ona yaptiracagim, var mi oyle lop lop yemek:))

Yuvarlaya yuvarlaya boyaa

Pazartesi yine haftalik okul ziyaretimizi gerceklestirip eve donduk, asayis berkemaldi, ogretmenine buyukanne diyor, ne guzel:))) Dun boyama kitaplarini boyuyoruz, anneee yuvala yuvala boaa, disaa tasiyo(anne yuvarlaya yuvarlaya boya, disari tasiriyorsun)dedi:))???? Efendim, dedim,bastira bastira tekrar etti. AAAA dedim nerden ogrendin sen, cevap cok heyecan vericiydi:
-Buanne pembe otulda ogrettti(buyukanne pembe okulda ogretti)
Ben simdi gidip opmez miyim o buyukanne L. ogretmenimin ellerini:))) Kizimin kurumsal ilk ogrenmesi, hem okul pembe, hem ogretmen buyukanne olunca, galiba dogru yoldayim:))Ayrica yillardir okul yollari teperim yuvarlarsam tasmyacagini vallahi bilmiyordum.Cehalete bak:))

Korku

Bir ogretmenin korkabilecegi en buyuk seyin arkadaslari bir gun once olmus cocuklarinin okula gelmemeleri ihtimali oldugunu ogrendim ben dun. Sinifa girince icimden fiskiran yaslari gozlerimden tasirmadan konusmak ne fenaymis...aslinda korkmam gereken en buyuk sey bir gun once olandi, ama insan bilmedigi, aklina damlamayan bir seyden korkamaz degil mi? Ya dun okula GELMESELERDI.ve minik melek kiz sadece bir gun once bir ust kattaki sinifta oylece oturuyordu. Ve dun koskoca mudurum sessiz sessiz agliyordu, ve hic bir seyin izahi yoktu,cok cok buyuk oldugunu sananlar disinda kimsenin sucu yoktu, ve bu yuzden kimse hic bir sey duymamisti, biz 3000 kisi sessizce yasimizi tutuyorduk, basimizin ustunde bir cati vardi, bahcemizde ise hic olmayan bir sessizlik. Oysa cocuk sesi bizim ne cok seyimizdir.


(post-traumatic stress syndrome bunun adi, eskiler metanetle yenermis, bizeyse ilac lazim sanirim, yasamda geri dondurebilen bir ilac)

AGIT

OMRUNUN BASINDA, BAHARINDA, TANISMASAK TA AYNI KORIDORLARI DOVUP GECTIGIMIZ, MINIK KIZ COCUGU, COK KARDESIN KACINCISI BILMEDIGIM, ETEKLERI GOKYUZUNDE UCUSURKEN HAYALIMDEKI MERCAN´A... YUREKLER DOLUSU AGIDIMDIR...VARSA BIR GUNAHIMIZ AFFETMESIN TANRI BIZI...YERIN EN YUMUSAK PAMUKLAR OLSUN YAVRUCAK...