BİR HAFTADIR NELER OLDU...

Bir haftadır ben biraz daha büyümek zorunda kaldım. Of offf... Annem okula başladı biliyor musunuz? Sabahları erkenden kalkıyor beni emziriyor, uyurken de okula kaçıyor. Görmüyorum sanıyor ama ben farkındayım aslında. İlk bir kaç gün o kapıdan çıkar çıkmaz açtım gözlerimi, babama yaramazlık yaptım biraz. Ağladım, mızıldadım. Annemi aradık odaları dolaşıp. Sonra babam bana kaşıkla süt içirmeye başladı. Önce biberon testi yaptılar, ben o testi geçemedim. Lastik gibi çektim biberonun ucunu, olmadı, süt gelmedi, sinirlendim. Kaşıkla süt içmeyi sevdim. Şimdi süt kardeşim var bir tane yukarıda gördüğünüz pompayla süt yarışı yapıyoruz. Meğer annem o kaşıkla içtiğim sütleri önce onun içine toplayıp sonrada kavanozlara doldurup buzluğa koyuyormuş, o yokken ben aç kalmayayım diye.O zaman üzüldüm işte hallerine, zavallılar. Ertesi gün babam bana süt içirdikten sonra uyumaya karar verdim.Sonraki günlerde hiç ağlamadım, oynadım. Annemi bekledim. Ha birde artık erkenden yatıyorum. Banyo vaktimi geceye aldılar, banyomı yaptırıp, beyaz pijamalarımı giydirip 9:30 gibi yatırıyorlar. Ben de mışıl mışıl uyuyorum. Hayatları düzene girince annem vakit bulup fotoğrafını gördüğünüz pastayı yaptı. Benim de artık yeni şeyler yememe az kalmış, öyle konuşuyorlardı. Artık, karpuz ve şeftalinin ucunu azıcık yalamak zorunda kalmayacağım. Mamaya geçme işi kışa kalmasada birazcık doysam şu şeftaliyle karpuza...